ఒంటరి బాటసారి

                        రాతిరనక పగలనక విసిగి వేసారిపోక
ఒంటరినై ఆలోచనలతో సతమతమౌతూ
శాంతిసౌధ కుటీరాన్ని నిర్మించే ప్రయత్నంలో
పొడిబారిన కళ్ళలో కన్నీరు రాక పొగబారి
పగటి వెలుతురులో ఖాళీ కుండలు చూసి
రాత్రి చీకటిలో అగాధాన్ని చూసి జడిసి..
జీవించడానికి కారణం ఏం కనబడక
మరణించే మార్గంలేక బ్రతకడానికి వంక వెతుకుతూ
వయస్సుని మించిన నిడివి రోడ్డులో గమ్యం రాక
పరుగులు పెడుతూ ఆగక అపరిచితుల నడుమ
తెలిసిన వారికోసం వెతుకుతూ తిరుగుతూ..                         

జ్ఞాపకాలు..

 

మన ప్రేమకి ముగింపు విచిత్రంగా ఉంది

నీ వాడిని ఎలాగో కాలేకపోయాను సరే

కనీసం ఇంకెవరికీ దక్కకుండా మిగిలాను 

మెడలో చేతికి ఎన్ని తాయెత్తులు కట్టుకున్నా 

లాభం లేకుండాపోయింది..

నీ జ్ఞాపకాలని అవి ఏమార్చలేక పోతున్నాయి

సంధ్యావేళ ఇంట్లో దీపాలన్నీ ఆర్పివేస్తాను... 

నీ జ్ఞాపకాలతో హృదయం మండుతున్నది చాలు!