నిదురపో

సందెపొద్దు వాలి సందడంతా సోలిందీ 

అందరాని అంబరాన్న చందమామ తేలిందీ

జ్ఞాపకాలకు జోలపాడుతాను అనంటే వద్దంది  

నిదురపో అంటూ అలసిన శరీరం అంటుంది 

భాషరాని బాధలు గోలచేస్తూ నిదుర రానంది  

ఎంత అలసిపోయేయో నా ఆలోచనలు 

అలుపుతీరేలా కనుల నిదురపోదాం రమ్మంది 

కమ్మనికల కంటూ నిదురపొమ్మని జాబిలి అంది 

నీతో నేను

నీ అరవిరిసిన మోమును చూసా

అధరాలు కనులతో పాటు చెప్పిన 

అందమైన ఊసులు ఎన్నో విన్నా 

గంధర్వుడిని కాను నిన్ను స్తుతించ  

కవికోవిదుడను కాను నిన్ను వర్ణించ 

తత్వవేత్తను కాను నీతో తర్కించ 

ముసుగులో భావాలను దాచుకోలేను 

కోర్కెల్ని ఎదలో బంధించి మోయలేను   

మంత్రం వేసినట్లు నీ వైయనం తిలకిస్తాను 

ఏమైనా జరగనీ అంటూ ఊహల్లో విహరిస్తాను!

సంకేతం

నలుపు తప్ప తెలియని నాకు
రంగు రంగుల కలలను అందించి 
నిదుర మరచిన కనురెప్పలకి
వేదనల బరువును జతచేసి
దిక్కుతోచక పైకి ఎగురలేక
రెక్కలు తృంచి వ్యధను పెంచి  
వసంతం నాసొంతం కాదని చెప్పి  
జీవితాన్ని సమాప్తం చేసుకోమని
పరోక్ష సంకేతాలు అందించిన
నా ప్రతీ అనుభవానికి సలాం!!!  

ఇసుక పువ్వు

నేను ఒక ఇసుక పువ్వును 

అందినట్లే అంది చేజారిపోతాను

నాకు ఏ బాదరా బంధీలు లేవు

ఆకుల వంటి అనుబంధాలు లేవు

నిలకడ లేని అనిశ్చల రూపం  

గాలికి ఎగిరే ఎడారి జీవితం  

నిర్వికారంతో ఏ పరిమళం లేక 

విచ్చుకున్న ఇసుక పువ్వును..